Nagła Głuchota

Jest częściową lub całkowitą niezdolnością do odbierania bodźców akustycznych, rozwijającą się w ciągu kilku dni. Zwykle dotyczy tylko jednego ucha.

Nagła utrata słuchu może nastąpić na skutek:

• urazu (np. uraz czaszki, uraz akustyczny, uderzenie pioruna, porażenie prądem wysokiego napięcia, zwichnięcie kręgów szyjnych)
• zaburzeń w obrębie tętnicy słuchowej wewnętrznej oraz uszkodzenia nerwu słuchowego (krwawienie, nadczynność tarczycy,zatrucie ołowiem lub dwutlenkiem węgla, zakrzepy, zatory tłuszczowe,zatory azotowe w chorobie kesonowej,ochłodzenie lub przegrzanie, czynniki psychotyczne, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego)
• uszkodzeń wywołanych przez zakażenie drobnoustrojami (zapalenie błędnika w przebiegu ostrego lub przewlekłego zapalenia ucha środkowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie błędnika w przebiegu chorób zakaźnych)
• uszkodzeń o podłożu wirusowym (półpasiec uszny, odra, świnka, ospa wietrzna, grypa)
• uszkodzeń otoksycznych (niektórymi antybiotykami lub salicylanami, alkoholem, nikotyną)
• uszkodzenia na tle alergicznym
• czynników psychogennych
• pojawienia się guzów nerwu VIII

W celu wykrycia przyczyn choroby wykonuje się badania otolaryngologiczne, audiologiczne, oraz elektronystagmografię (pobudliwość błędników). Przeprowadza się także badanie USG przepływów naczyniowych oraz rezonans magnetyczny głowy. Konieczne są również konsultacje neurologiczne oraz okulistyczne. W większości przypadków wczesna diagnoza pozwala na całkowite przywrócenie słuchu.

Choroba wymaga szybkiego działania, polegającego na hospitalizacji oraz podaniu serii leków. Ze względu na charakter choroby nie ma jednego, sprawdzonego leku. Terapia skierowana jest na działania związane z poprawą mikrokrążenia, leczeniem przeciwzapalnym, zwalczanie drobnoustrojów i wirusów. Stosuje się również tlen hiperbaryczny, lidokainę oraz hemodilucję, polegającą na odprowadzeniu części krwi i rozrzedzeniu tej, która pozostała w organizmie.